Colombia, het land van Pablo, cocaïne en de Farc. Het land van koffie, de Amazone en het Andes gebergte. En nu ook het land van Gijs en Kel.
Samen met mijn beste vriend Gijs ga ik op avontuur naar deze bijzondere nieuwe bestemming.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het een spannende bestemming vind. Nerveus gemaakt door alle waarschuwingen en verhalen.
Maar mijn nieuwsgierigheid naar dit land is te groot. En juist als iets spannend is, wil ik het meestal...Iets met eigenwijs, ik kan er niks aan doen.
In Bogota worden we opgehaald door Juan, een Colombiaan die ik heb ontmoet in Japan. Op het vliegveld staat hij klaar met shotjes Aguadiente, een lokale sterke drank. Hoppa! Welcome to Colombia! Daarna neemt hij ons meteen mee naar een typisch Colombiaans restaurant. Nog stoned van de lange reis zitten we met rode oogjes tussen de locals in een soort van kantine. Er speelt een salsa bandje en mensen dansen.
Juan bestelt wat gerechten want we laten ons verrassen. Als ik vraag wat we gaan eten wijst hij naar een afbeelding op de muur. "Een Cavia"?? Vraag ik verbaasd. "Yes sort of, a big one." Zegt Juan bloed serieus. Okay...
"Will he still look like a Cavia??" Vraag ik daarna. Juan kijkt me bedenkelijk aan.
Wat volgt is een vlees festijn. De cavia is onherkenbaar plat klaar gemaakt en smaakt naar kalkoen... Gelukkig.
We slapen in een prachtig hostel in een oeroud gebouw. 's Avonds speelt er een band in het hostel en doen we een Colombiaans dansje.
Juan heeft nog wilde plannen; uit eten en partyen in de stad. Gijs en ik niet. Om negen uur liggen we er compleet af, moe en voldaan, giechelend in bed. Party done.
De volgende dag vliegen we naar Pereira, om daarna door te reizen naar Salento, een klein dorpje in de bergen. Salento staat bekend om zijn vallei 'Valle de Cocora'.
In deze vallei staan de hoogste palmbomen ter wereld. Die tot wel 60 meter hoog kunnen worden. Rare boompjes om te zien.
Hier doen we een hike van ongeveer zes uur. Het is een van de mooiste wandelingen die ik ooit heb gemaakt.
We wandelen door landschappen die regelrecht uit een Disney film lijken te komen. Met wilde paarden galloperend over de heuvels. Groepjes vlinders fladderen gezellig om mij heen. Het zijn er veel, ik trap ze bijna plat. Zelfs de koeien zijn mooi.
We kruisen rivieren over wiebelende touwbruggen door het nevelwoud. Ondertussen klimmen we in de hoogte. Op het hoogste punt, ongeveer 2850 meter hoog, worden we verrast met een panorama uitzicht wat ons even de adem beneemt. Het landschap doet me denken aan dat van Jurassic Park. Ik zie ze zo voor me.. Platvoet en zijn vriendjes vredig in de vallei.
Het 'gevaarlijke' Colombia heeft zich nog niet aan ons laten zien. De enige echte gevaren tot nu toe waren happende hondjes en diarree. En de busreis van zeven uur naar Medellín was ook best spannend. De bus chauffeur scheurde over de weg alsof hij Max Verstappen in een botsauto was. Gelukkig werden we afgeleid door de bizarre wedstrijd Ajax- Madrid die mijn buurman via apjes van zijn vrienden door kreeg.
In downtown Medellín waar wij (of eigenlijk ik) een beetje bangig rondliepen kwamen er Colombianen op ons af. In plaats van ons te beroven zeiden zij "Wat fijn dat je er bent, welkom in ons land!"
In Palomino is het dan eindelijk tijd om te chillen. We hebben het er al dagen over, een duik in de zee, een biertje op het strand, lui zijn. Bring it on! Palomino is een klein paradijsje aan zee. Een hobbelig zandpad met wat eettentjes, hostels, honden en locals. Deze plek is gemaakt om ultiem te genieten en luieren. Ons eerste hutje heeft een hangmat. Ik duik er meteen in en sluit mijn ogen. Wat heerlijk dit. "Ik verveel me.." hoor ik Gijs achter mij zeggen. "Rot op" zeg ik tegen hem. Gijs begint keihard te lachen. Tegelijk maken we een zucht.. Let the chillings begin.