De dagen lijken alweer voorbij te vliegen. Ik voel me al iets meer 'ge-nepaliseerd' en ik begin aardig te wennen aan mijn nieuwe ritme hier in Nepal. Elke dag sta ik braaf om kwart over zeven op voor mijn mierzoete melk- theetje met toast. Om half tien is het tijd voor een lekker warm hapje Dhal Bhat waar ik maar niet aan kan wennen. Om half twaalf probeer ik Nepali onder de knie te krijgen tijdens mijn taal lessen van meester Bischal.
Nu kan het komen doordat ik geen ochtend mens ben, maar het wil nog niet echt lukken met deze taal. Ik zit braaf aan een klein tafeltje terwijl mijn privé leraar Bischal zijn geduld op de proef stelt.
Na anderhalf uur struggelen kappen we er vaak mee. Bischal kijkt me dan bezorgd aan een zegt; “Tikscha (ok), I think we stop know, you look a bit tired”. Zo blij als een schoolkind spring ik dan op van mijn tafeltje en verlaat ik het klaslokaal zo snel als ik kan.
's Middags is elke dag volgepland met sightseeing in Kathmandu. Samen met een andere vrijwilliger en Bischal worden we dan in een local taxibusje gepropt en gaan we op reis door deze chaotische stad. Deze taxibusjes maken me gek genoeg blij. Ik heb al eens eerder verteld over de kabouterbusjes in Indonesië. Ook hier houden ze van klein en vol. Vol is niet vol! That's the motto. En als het kabouterbusje echt bijna vol zit, dan kan je altijd nog op het dak. Tijdens de rit in het busje geniet ik van de wereld om mij heen. Niet dat het hier in Kathmandu zo mooi is, maar er gebeurt wel echt van alles. Wanneer ik uit mijn raampje kijk, kijk ik recht in de angstige grote ogen van een geit. Het arme beest is bovenop op het dak van een busje geplaatst en loopt paniekerig heen en weer om er niet vanaf te vallen, terwijl het busje als een gek door het verkeer raast.
De koeien zijn hier (gelukkig) heilig en doen rustig een powernap op de snelweg middenin het hysterische verkeer. Langs hun pootjes razen auto's trucks en scooters. De heiligheid is naar hun koeienkop is gestegen; het doet ze helemaal niets.
In het busje klinken de keiharde klanken van Nepalese muziek uit grote boxen. Dan zit ik heerlijk tussen alle Nepalezen mee te neuriën met de muziek die ik eigenlijk niet echt leuk vind maar het wel erg gezellig maakt. De schokdempers zijn ook hier nog niet ontdekt en door al dat gehobbel voel ik mij vaak na tien minuten helemaal slaperig. Ik ben ook aan het wennen aan het vies- zijn.
Elke dag kom ik met zwarte voetjes en een stoffig koppie thuis. Er is weinig water dus soms neem ik niet meer de moeite om te gaan douchen. Binnen no time ben ik toch weer ranzig.
De kids in deze buurt zien het als een soort attractie om gillend naar elke vrijwilliger toe te rennen. Om (vieze) handjes te geven en te vragen hoe je heet. Het klinkt heel gezellig maar eigenlijk willen ze gewoon wat van je. Meestal geld of snoep.
Tijdens een van mijn dagelijkse tripjes in Kathmandu ben ik naar een reuze Stupa geweest; de Boudhanath Stupa. Het is de grootste tempel in Nepal. Op de top zijn rondom grote (enge) ogen geschilderd die naar elke richting 'uitkijken over de wereld'. De ogen representeren de alwetendheid van Buddha. Rondom de tempel staan honderden gebedsmolentjes waar iedereen langs loopt om er een slinger aan te geven (met hun vieze handjes) tijdens het gebed.
Deze Stupa is nogal geheimzinnig; niemand weet wie het heeft gemaakt. De legende vertelt dat er tienduizenden Buddha beelden binnenin de Stupa verborgen liggen. Niemand weet dit zeker omdat de Stupa eeuwenoud en geheel dicht gemaakt is. Ik ben echt ontzettend nieuwsgierig geworden door dit verhaal en kan het maar niet los laten. Net als bij de geheimzinnige ruimtes van de Piramides in Egypte ben ik gefascineerd door dit mysterie.
In mijn fantasie ga ik 's nachts terug naar de Boudhanath om stiekem een gat te boren in deze heilige tempel zodat ik even naar binnen kan gluren om te kijken wat er in zit... Wist je dat?
- Mannen hier elkaars handjes vasthouden, terwijl ze gewoon alleen vriendjes zijn?
- Een mango in het Nepali 'aap' heet?
- De straat hier wordt gebruikt als vuilnisbelt?
- Je eten delen met anderen hier niet echt wordt gewaardeerd?
- Het kraanwater in Kathmandu geel is?
- Hondjes op de straat heel zielig kunnen kijken?