18 september 1502, Christopher Columbus maakt alweer zijn vierde en laatste reis naar de 'nieuwe wereld'. Terwijl hij op zijn boot nietsvermoedend nadenkt over zijn avonturen wordt hij vanuit de jungle gezien door Caribische Indianen. Ze zijn nieuwsgierig en besluiten na een lange discussie toch om in hun kano's te stappen en het onbekende gevaarte tegemoet te varen. De Indianen zijn versierd met gouden oor- en neusringen. Zij waren de inspiratie bron voor de naam Costa Rica; 'Rich Coast'....
En een 'Rich Coast' it is..
Costa Rica is mijn groene paradijs. De jungle is overal, geen stukje is overgeslagen. Overal is leven te ontdekken. En als ik het niet zie dan hoor ik het.
Samen met Martijn, Roos en Jasper verken ik dit land per 4x4 (een trouwe Toyota Bego)
The Rich Coast verkennen zonder enige planning vergt wat moeite maar heeft een hoog avontuur gehalte.
Onze jungle ontmaagding is in Nationaal Park Curu. Gewapend met hele grote schoenen en een dikke fles Deet lopen we muisstil over de modderige paden van het oerwoud. Om ons heen speelt een orkest van nog onbekende geluiden. Een dikke glimlach staat
vast op mijn gezicht. De grote oerbomen hebben zich hier ongestoord kunnen laten gaan en reuzen van wortels groeien over de paden. We zoeken naar apen, krokodillen, krabben, vlinders, vogels, tapirs, kikkers, capibara's en spinnen. Bij een krokodillen rivier ziet Roos iets in het water. Het koppie lijkt steeds uit het water te bewegen; een schildpad concluderen we al snel. Als we denken dat de kust veilig is klimmen we vol verwachting over het hekje en sluipen we naar de rivier.
Het blijkt een lege kokosnoot....
De kleinere wegen zijn hier ook een avontuur op zich met grote 'potholes', stenen, zand en water.
Onze Bego staat regelmatig roodgloeiend bovenop een steile helling uit te puffen. Jasper en Martijn vinden het fantastisch,
voor hun is zo'n weg 1 grote rally race. Roos en ik zitten dan als stuiterballen op de achterbank en vinden het iets minder.
Soms haalt de Bego een helling net niet en vallen we gillend een paar meter terug in z'n achteruit.
Op andere wegen komen we borden tegen zoals "Are you in first gear??" Vervolgens rijden we met lichte twijfel verder en komen we het tweede bord tegen: "Are you sure????" En dan wordt het toch wel weer wat spannend.
We hebben op prachtige plekken geslapen. Met brulapen in de voortuin, bovenop een berg met uitzicht over de zee en de groene jungle.
In Drake's Bay voelen we ons helemaal thuis. Na een overweldigende speedboat reis door de mangrove en de oceaan komen we aan bij het paradijselijke onderkomen van Finca Maresia. Het uitzicht is fantastisch met een grote tuin die aanvoelt als een vallei door de diepte en de 'bergen' van het gazon. Eromheen ligt het oerwoud met Ara's, Tucans, parkieten en apen.
S'avonds dineren we met z'n allen aan een lange tafel met een vier gangen diner. Om ons heen starten de geluiden van de nacht. Nergens waren deze geluiden zo mooi en divers als in Costa Rica.
Er is 1 geluid waarbij de eerste keer mijn mond open viel en ik niet wist of ik moest gillen of lachen. Stel je voor; je zit lekker met een kopje koffie op je balkonnetje. Voor je ligt de jungle en opeens, uit het niets, hoor je op een paar meter afstand gebrul dat afkomstig lijkt van een oeroude dino. Het gebrul blijft aan een stuk doorgaan en wordt opgevolgd door andere brullen. Het is the one and only; Howler monkey - brulaap
Wat een bijzonder oergeluid, zo hard en bijna monsterlijk. Het kan zo in een horrorfilm. Maar als je dan die mooie koppies ziet dan is het het mooiste geluid van de wereld.