Terug in Costa Rica, mijn groene paradijs.
De eerste bestemming is Cahuita. Een klein maar gezellig 'dorp' aan de Caribische kust. De reggae vibe hangt aan deze kant van CR overal in de lucht (letterlijk) Er is één hoofdstraat waar alles gebeurt. Lurkend aan een cervesa leer je hier binnen no time alle dorpsbewoners kennen. Iedereen fietst, cruised of skate meerdere keren heen en weer aan je voorbij. Of je komt ze tegen op hun vaste hang out plekje. Ook de hondjes van Cahuita hebben hun vaste riedeltje; bedeltje hier, bedeltje daar, puppy eyes bij dit cafeetje en dan hups weer bij een ander toeristje bietsen.
We komen er al snel achter dat een orkaan genaamd 'Otto' zijn bezoek aan de Caribische kust gelijk heeft gepland met onze vakantie. De stroom is uit en de regen komt met bakken uit de lucht. En dan heb ik het niet over een Nederlands buitje. Het dorp voelt enigszins verlaten maar toch relaxed.
We slapen in een groot Koloniaal huis aan Kelly's Creek. Dat leek me wel toepasselijk. Het ligt aan een rivier bij de ingang van het nationaal park én aan het strand.
Bij aankomst in het donkere huis gaan we op zoek naar de eigenaresse Erica. Als een bijna spookachtige verschijning staat ze ineens uit het niets voor ons. Erica geeft ons een warm welkom en showt ons haar tropische domein. Elke zin komt met vrij lange tussenpozen uit haar mond terwijl ze ons dromerig aan kijkt. Regelmatig vergeet ze midden in een zin wat ze wilt zeggen of loopt ze ineens weg. Martijn en ik kijken elkaar dan vragend aan en besluiten haar maar te volgen.
Ze is een echte 'cat lady' en struikelt regelmatig zonder het door te hebben over haar jongste kitten- telg. Deze is het blijkbaar wel gewend en lijkt niets te hebben van de zwiep die hij krijgt. Omdat hij zo jong bij haar kwam verteld ze de moeder taken op zich te hebben genomen. Door hem te leren wat zijn echte mam zou doen; bijten in zijn oren en ruig aanleren wanneer spelen of stoppen enzo.. s'avonds hoor ik haar vanaf mijn verandaatje in het Frans lullen tegen haar kattenkinderen terwijl ze met een kaarsje door haar huisje schuifelt.
Haar hart ligt bij de dieren en bij het verbeteren van het milieu. Zo vraagt ze haar gasten om geen plastic zakjes in winkels meer aan te nemen en zelf een tas mee te brengen. Ook bakt ze elke dag haar eigen brood en maakt zelf jam. Dat bio/eco/ gluten free/maak je eigen spul- zie je hier trouwens overal.
In een interessant gesprek over de apen achter haar huis biecht ze op dat ze apen eigenlijk beter vind dan mensen. En stiekem vraag ik mezelf af of ik dit ook vind.
Ze weet alles te vertellen over alle dieren die tijdens het ontbijt voorbij komen aan de rivier in de achtertuin; kaaimannen, apen, exotische vogels zoals de 'boat billed heron' en zelfs een sloth komen deze bijzondere plek regelmatig begroeten. Ook wij werden verrast tijdens het ontbijt.
We voelen ons hier helemaal thuis en banjeren samen in onze blauwe unisex poncho's over de jungle paden van het dorpje en nat. Park Na 2 nachtjes in het jungle huis te hebben geslapen nemen we afscheid van deze mooie plek. Ik schrijf nog een afscheidsbriefje voor de lieve en dromerige eigenaresse die mij zonder dat ze het weet heeft geïnspireerd. Ook schrijf ik 'doei' aan onze gezellige nieuwe buren vrienden 'kwebbel Sasha' en 'edelstenen freak' Josh. Ik zwaai nog even naar alle dorpelingen en hondjes en daar gaan we.. op weg naar Puerto Viejo... achtervolgt door Otto...