Als een puber op vakantie naar Lloret de Mar zit ik twaalf uur in de bus. Eindbestemming: Kaapstad.
Onderweg vliegt een creatieve mix van landschappen aan mij voorbij; een vleugje Franse huisjes en een snufje Spaans groen. Zuid- Afrika heeft goed begrepen hoe een perfect landschap er uit moet zien. Bij Kaapstad aangekomen doemt de Tafelberg voor mij op als een reus middenin een grote stad.
Dus dit is hem nou, eerlijk gezegd is hij niet anders dan elke andere grote berg. Maar dat mag ik natuurlijk niet zeggen. Daarom zeg ik maar "Oh wat is hij ehh.. groot." Bij het uitstappen op het busstation krijg ik weer een nare déjà vu van mijn eerdere tripjes in Azië.
Als irritante muggen komen alle taxi mannen op ons afgestormd. Hun irritante stemmetjes roepen "taxi! Taxi! Taxi!?"
We kiezen er een uit en komen vervolgens terecht in de meest shabby cab die ik ooit heb gezien. De achterbak gaat niet open, de voordeur gaat niet dicht, de scheuren zitten in de bekleding. De taximan zou zijn meter aanzetten na wat onenigheid over de prijs. Hij doet zijn handschoenen kastje open, daarin ligt een geplastificeerd bordje met 'taximeter' erop geschreven.
Vervolgens rommelt hij wat met z'n mobiel en dat is het dan; de meter staat aan (?) Oké dan dude... De man komt uit Zimbabwe en is hier sinds acht dagen om beter werk te vinden. Een zure zweetlucht komt me tegemoet. Ik vraag me af of hij een plek heeft gevonden om te douchen in die acht dagen.
De wantrouwigheid die het avontuur van een nieuwe stad met zich meebrengt overvalt me weer. Het is donker en alle worst case scenario's vliegen door mijn kop; rijd hij wel in de juiste richting? Gaat hij ons straks overvallen?
Ik schaam me voor mijn denkpatroon maar elke vezel in mijn lijf staat op scherp. De Zimbabwaan sleutelt zijn deur open; onze bestemming is veilig bereikt.
Als een echte heer brengt hij onze bagage naar de entree van de backpackers. Het schaam rood van mijn wantrouwen staat op mijn wangen. Deze man is oké.. Het is alweer een tijdje geleden dat ik mij bevond in de sloeberige laid back- wereld van de backpackers.
Voor een tientje pp zijn we de trotste eigenaren van een vierkant kamertje met twee stapelbedden in 'Long street'.
The place to be voor de feestbeesten van Kaapstad. Ik voel me weer tien als ik s'avonds melig en klungelig in mijn stapelbed probeer te klimmen.
En daar liggen we dan in ons stapelbedje met op de achtergrond de keiharde muziek en het lawaai van dronken toeristen en getoeter van ongeduldige taxi's. Na een rumoerige nacht met weinig slaap staan we op om de verlichte wereld van Kaapstad te verkennen.
Ik loop onwennig over straat en probeer in te schatten hoe veilig het hier is. Er heerst een gekke mix van mensen op straat, het is een 'van-alles-wat-buurtje'.
De jongeren komen regelrecht uit de wereld van Grease gelopen, hippe artistieke figuren met kuiven en gekke rokjes. Trendy cafe's worden afgewisseld door rommelzaakjes van de Afrikanen. We bereiken het toeristische 'Waterfront' waar bedelaars zijn verbannen en hebben plaatsgemaakt voor de nepwereld van de toeristen. Grote schepen en luxe jachten liggen in de haven.
Deze plek is de hemel voor rijke ouwelui die komen voor een glaasje bubbels tijdens een tourtje op een catamaran. Bij de terrasjes komen om de tien minuten straatartiesten voorbij die geld willen verdienen aan het 'Afrika gevoel' van de rijken. Meestal een typisch Afrikaanse dans of gezang eindigend met een "God bless you all". Het grote verschil tussen arm en rijk frustreert me. En ik voel me schuldig voor mijn rijkdom en mijn gedrag.
Dat ik met een stalen gezicht of een domme glimlach stug door loop wanneer de zoveelste bedelaar mij smekend aan kijkt en om eten of geld vraagt.
Daar loop ik dan, met een tasje vol souvenirs, terwijl ik net nog een cappuchino'tje heb gedronken.
Wat een trut, voel ik ze denken, en ik denk het zelf ook. Soms geef ik ze mijn appel of zoiets en dan zie ik de teleurstelling in hun ogen. Dat was niet de bedoeling..
Geld is het goud waar iedereen naar op zoek is.
Mensen zijn hier de weg om het goud te vinden kwijtgeraakt en lopen verdwaald door de straten van Kaapstad.